Vandaag geven we de aftrap van het seizoen 2022-2023. Ideaal moment om eens een babbel te doen met een gevestigde waarde in het Beverse elftal, Yves Van Lokeren.
Eerst toch nog eens terugkomen op vorig seizoen. In de laatste zes matchen liet de groep geen steken meer vallen en werd er zelfs geen tegendoelpunt meer geslikt. Vanwaar de ommekeer?
Dat ligt aan verschillende factoren denk ik. Om te beginnen een portie geluk: plots begonnen alle ballen opnieuw goed te vallen. In het begin van de competitie hadden we vaak pech en hebben we veel te veel goals weggeven. Het leek soms alsof we hem er zelf wilden intrappen voor onze tegenstanders.
Uiteraard wisten we ook hoe belangrijk de titel was voor onszelf als spelers en voor de club die verdiende om hun ambities waar te maken. We hebben met enkele ervaren spelers dan ook de koppen samen gestoken en geprobeerd de rest van het team mee te krijgen. Met de komst van Kristof als nieuwe trainer is er tenslotte ook een nieuwe wind gekomen en is werkelijk iedereen dat tikkeltje scherper gaan spelen.
Welke indruk heeft de nieuwe trainer op jou nagelaten in zijn eerste weken?
Op het veld heeft hij gezorgd voor iets meer stabiliteit in die bewuste wedstrijden. Voordien durfden we al eens van systeem wijzigen, maar op het einde van de competitie hebben we resoluut voor één en hetzelfde systeem gekozen. Zijn richtlijnen en systemen zijn dan ook heel duidelijk. In het komende seizoen verwacht ik uiteraard nog meer toetsen van de trainer in ons spel, maar dat was nu nog even te vroeg om te beoordelen.
Daarnaast heeft Kristof me al een zeer aangename indruk gegeven. Hij laat de spelers iets meer vrij dan vele andere trainers en dat vind ik goed: we zijn allemaal volwassen mensen en we moeten voor onszelf kunnen uitmaken wat goed en slecht is voor ons lichaam. Het is trouwens ook niet omdat hij iets minder streng is, dat hij daarom minder autoriteit heeft getoond. Dat is zeker niet het geval, maar over Kristof heeft voorlopig iedereen de indruk dat hij aanspreekbaar is, wat de groepsgeest ook ten goede is gekomen.
Je scoorde vorig seizoen maar liefst 9 doelpunten als centrale verdediger: is dat je favoriete positie?
Om eerlijk te zijn speel ik nog steeds graag hoger op het veld. Een beslissende pass geven, een mannetje uitschakelen, naar doel trappen en scoren: het zijn allemaal dingen die me absoluut liggen en waar ik het team ook mee zou kunnen versterken. Als het nodig is heb ik dat in de afgelopen jaren dan ook gedaan, zelfs bij Beveren.
Ik speel al sinds mijn periode bij Sint-Pauwels als centrale verdediger. Dat was een probeersel van de trainer destijds en dat beviel zo goed, dat ik er steeds ben blijven staan bij zowel Sinaai als Sint-Pauwels. De positie ligt me dan ook heel goed door mijn rust aan de bal en mijn ervaring. Omdat ik vroeger zelf aanvaller was, ben ik ook sterk om in het hoofd van mijn tegenstanders te kruipen en te anticiperen op hun acties en looplijnen.
Wat verwacht je van volgend seizoen?
Ik heb er alvast veel zin in, want het is niet alleen een nieuw avontuur, maar voor mij als technische speler ook een leukere reeks op voetbalgebied! Verder denk ik ook dat we een heel goede ploeg gaan hebben. Van de huidige kern zijn de meeste spelers gebleven en bovendien hebben we ons stevig versterkt in verschillende linies. We mogen geen schrik hebben. Persoonlijk denk ik dat we zeker moeten mikken op de linkerkolom en meer doen dan alleen het behoud veilig stellen.
Ik kijk persoonlijk uit naar het duel met SKN Sint-Niklaas, aangezien ik jaren zelf op de Meesterstraat heb gespeeld. Maar ook de derby’s tegen Melsele en Haasdonk worden uiteraard weer pittig. Er zijn ook een heel aantal clubs die we minder tot helemaal niet kennen, maar uit de resultaten uit de afgelopen jaren blijkt dat wedstrijden tegen pakweg Munkzwalm of Denderhoutem gegarandeerd een moeilijke opgave zullen zijn.
In het afgelopen decennium heb je gevoetbald op provinciaal niveau, maar voordien was je actief in de hogere klassen: vertel eens wat over je vroege voetbaljaren.
Dat klopt, ik ben als 5-jarige begonnen bij Vrasene en werd al snel opgepikt door KSK Beveren. Ik heb op de Freethiel gespeeld tot bij de knapen tot ik de overstap maakte naar Nieuwkerken (nu SKN Sint-Niklaas). In Nieuwkerken ging het heel snel: binnen de kortste keren zat ik bij de reserven en nog voor mijn 16de trainde ik mee met het eerste elftal. Ik heb er anderhalf seizoen in 3de Klasse gespeeld (16 matchen) en ben dan naar Sint-Gillis-Waas vertrokken.
KRC Gent-Zeehaven is me komen scouten en tussen 2007 en 2009 ben ik bij ‘De Ratjes’ gaan spelen. We werden kampioen in Bevordering, maar persoonlijk kreeg ik te maken met pubalgie. Na maanden blessureleed, vaak door te snel opnieuw herbeginnen, heb ik besloten om mezelf te laten opereren. Sinds 2010 ben ik afgezakt naar de provinciale reeksen, waar ik volledig terug fit ben geraakt.
Je begint intussen al aan je vijfde seizoen bij KSK Beveren: we nemen aan dat je je goed voelt?
Zeker en vast! Toen ik hier tekende wisten we niet veel over Beveren, behalve dat ze een passionele aanhang hadden en veel ambitie koesterden. Voor mezelf was het geen gemakkelijke keuze, aangezien de club net was gedegradeerd naar 3de Provinciale. Maar van zodra we binnenkwamen op onze nieuwe club zijn mijn familie en ik met open armen ontvangen, zelfs ondanks mijn naam (lacht)! Het is hier één grote familie en ik hoop hier nog vele jaren te kunnen spelen. De club heeft veel ambities, maar maakt ze ook waar. Sinds ik hier speel zijn we steeds sterker geworden en voila, nu zitten we in 1ste Provinciale, zoals steeds de bedoeling is geweest.
Tenslotte hebben we vernomen dat je nu ook uitblinkt in een andere sport! Moeten we ons zorgen maken?
Dat klopt, sinds de Coronapandemie heb ik een passie gevonden in padel. Voordien had ik het wel al eens gespeeld, maar tijdens de lockdown is alles in een stroomversnelling gekomen. Voor mij is dat de ideale manier om mijn conditie te onderhouden, want gewoonweg wat gaan lopen of fietsen dat begint mij naar verloop van tijd te vervelen. Ik ben een winnaar en heb competitie nodig en dat kan padel me geven.
Enkele weken geleden ben ik samen met een aantal vrienden Vlaams kampioen padel geworden, samen met onder meer een aantal andere (ex-)voetballers zoals Hendrik De Maeyer, Tom Van den Bossche, Jasper Kegels, Joachim Van Damme, Pieter Vervaet en Pasquinel De Paepe.
Maar geen paniek, zolang ik kan blijven voetballen zal ik dat prioriteit geven. Padel is gewoon ideaal voor mijn sportleven na de voetbal, wanneer ik ergens rond mijn 40ste de schoenen aan de haak kan hangen…
